Αίσθηση πολιτικής.

Σκέφτομαι το τι συμβαίνει τον τελευταίο καιρό και πιο πίσω από τον τελευταίο καιρό, μέχρι και 8 χρόνια πριν.
Φτάνω στο συμπέρασμα ότι η φτώχεια μας ήταν το πρώτο ζητούμενο, και ότι ήμαστε σαν το τοστ.
Η πάνω φέτα, οι κυβερνήσεις ,κλπ, θεσμοί, κλπ, συμμαχίες και άλλα λοιπά, και η κάτω φέτα , ότι παρανομία μπορείς να φανταστείς.
Ανάμεσα τους εμείς, που φέρνουμε σε επαφή και επικοινωνία την πάνω φέτα με την κάτω φέτα, λιώνοντας και κολλώντας ανάμεσα τους, και επομένως να μην μπορούμε να ξεφύγουμε.

Το θέμα είναι πιο στόμα θα μας φάει, που στο λαιμό να τους κάτσει.

Κοίτα να δεις ας πούμε το θέμα της Συρίας.
Είναι νόμιμος ο πόλεμος?  NOT!
Eίναι νόμιμο να αφήνεις ανοιχτό τους σέρβερ σε εγκληματικές και τρομοκρατικές οργανώσεις? ΝΟΤ!
Eίναι νόμιμο να αποδέχεσαι το πετρέλαιο αφού είναι προϊόν κλοπής? ΝΟΤ!

Επομένως η πάνω φέτα μια χαρά επικοινωνεί με την κάτω και για να γίνει πιο πετυχημένη, στηρίζει όλο το προσφυγικό θέμα αντί πολύ απλά, να κάνει ότι μπορεί για να σταματήσει ο πόλεμος που εξέθρεψε.
Είναι νόμιμο να παίρνεις λεφτά και να βγάζεις ανθρώπους από χώρες? ΝΟΤ!
Είναι νόμιμο να πουλάς τρύπια σωσίβια και βάρκες? ΝΟΤ!
Είναι νόμιμο να διευκολύνεις τους δουλεμπόρους? ΝΟΤ!

Kαι όμως, ενώ τίποτα από αυτά δεν είναι, το χρήμα κάνει πάρτι και όλοι τα στραβά μάτια, γιατί φυσικά είναι πάρα πολλοί για να μην είναι ορατοί.

Και τώρα όλη αυτή την κατάσταση που είναι προιόν παρανομίας και εγκληματικότητας με κάθε δυνατόν και πιθανό τρόπο, πρέπει να την υποστούμε εμείς, με κάθε ....νόμιμο τρόπο, σεβόμενοι όλες τις υπογραφές, ..τι αστείο..
Δηλαδή, πραγματικά, μας ξεπερνά αυτό το πράγμα.